In de onregelmatig verschijnende rubriek "Vrijwilliger van de maand” interview ik deze keer Ab Fieret. Weinigen van u zullen hem kennen want Ab verricht zijn vrijwilligerswerk veelal op tijdstippen dat normale stervelingen weer naar huis of aan het werk gegaan zijn. Mede dankzij zijn inspanningen kunnen zij ook volgende week weer lekker een balletje slaan.

Ab, introduceer jezelf even kort.

Ik ben Ab Fieret, 76 jaar. Heb gewerkt in de bouwsector en ben sinds 2018 met pensioen. Ik woon samen met Marjan en heb 2 kinderen en 2 kleinkinderen.

Hoe lang hockey je al?

Haha! Ik moet nog beginnen! Nee zonder gekheid; ik hockey/trim al een jaar of 15 bij de zondagtrimmers onder leiding van Henry Plaat.

Hoe ben je in aanraking gekomen met Hudito?

Mijn zoon Jelmer was een jaar of 7 toen hij begon met hockeyen. Toen ben ik ook begonnen als rij-ouder. Jelmer is nu 40 dus dat is 33 jaar geleden.

Hockeyen er familieleden bij Hudito?

Nee niet meer. Na de jeugd kwam Jelmer in heren 11 en daarna heren 10. Ik was bij vrijwel elke wedstrijd en schreef daar ook ludieke wedstrijdverslagen over die in het toenmalige clubblad werden gepubliceerd. Rond z’n 23^ste raakte Jelmer geblesseerd door een bal op z’n knie waardoor hij er ongeveer een jaar uitlag. Daarna was hij in het veld een stuk banger geworden en is hij uiteindelijk gestopt.

Wat voor vrijwilligerswerk doe je voor Hudito?

De afgelopen 10 jaar was ik elke dinsdag en donderdag op de club om onderhoudswerk te doen aan clubhuis, loods, velden en beplanting. Dat doe ik samen met mijn goede vriend Johannes de Bie en de laatste jaren helpt mijn partner Marjan ook mee in het bijhouden van het groen. Gedurende die periode begeleidde ik ook een paar jaar enkele "boefjes” die hun taakstraf op Hudito kwamen doen. Daarnaast maak ik deel uit van de archiefcommissie, een nogal geheimzinnige commissie waarvan niemand weet dat hij bestaat, maar die de belangrijke taak heeft de geschiedenis van Hudito veilig te stellen.

Wat maakt deze taak/taken zo leuk?

Het gevoel deel uit te maken van de club is heel leuk. Ik ben inmiddels wel een verenigingsmens geworden. Je leert mensen kennen en zij jou. Je maakt makkelijker een praatje. Door de klussen die ik doe heb ik echt het gevoel dat ik een bijdrage lever aan de club.

Zitten er ook minder leuke kanten aan?

Ja natuurlijk! Standaard moet er wekelijks een hoop teringzooi (doppen, peuken) opgeruimd worden die de mensen ook gewoon in de vuilnisbak 2 meter verderop hadden kunnen gooien. Die gemakzucht is wel een ergernis.

Welke functies heb je nog meer bekleed binnen de club?

Voor de tijd dat ik vooral met onderhoudswerk bezig was, was ik meer actief op het redactionele vlak. Marsha van Pinxteren die toentertijd verantwoordelijk was voor de communicatie vroeg me in 1998 of ik me wilde bemoeien met de overgang van het toenmalige krantje "van de Speelwei” naar het modernere "Stickstof”. Dat heb ik toen met o.a. Johannes 4 jaar gedaan waarna het werd overgenomen door Wieneke Pil. De Stickstof is later vervangen door de website van Willem Aad Rademaker. Na de introductie van de website als communicatiekanaal bleek er toch behoefte te zijn aan "papier” en heb ik 5 jaar met veel plezier "Stickstof het magazine” gemaakt samen met o.a. Jaap Oldenkamp, Hajé de Vriend, Annelies van ’t Hul en Anita Lemaire.

Voor het 75 jarig bestaan van Hudito in 2004 heb ik met Johannes het lustrumboek "3 helften Hudito” gemaakt. Een omvangrijk project met een prachtig resultaat al zeg ik het zelf.

Toen rond 2011 het clubhuis werd verbouwd werd er achter veld 2 een portakabin neergezet als tijdelijk clubhuis. Na voltooiing van het clubhuis leek het daar wel een slagveld met allerhande zeecontainers, overtollig of kapot materiaal. We hebben toen de Romneyloods op de kop getikt die bij Combiwerk overbodig was geworden. Die hebben we toen met de kluscommissie hier opgebouwd en ingericht.

Welke functie wil je in de toekomst nog eens uitoefenen?

Het lijkt me leuk om met een of meerdere mensen nog een aantal klussen te doen met een begin en een eind. Bijvoorbeeld de lockerruimte in de loods uitbreiden. Overigens ben ik met Hajé bezig met een lustrumboek voor het 100-jarig bestaan van Hudito in 2029.

Kun je uitleggen waarom het voor iemand een groot gemis is om geen vrijwilligerswerk te doen?

Als pensionado heb ik makkelijk praten en heb ik redelijk veel tijd beschikbaar. Veel mensen hebben hun tijd op een andere manier ingedeeld waar Hudito buiten de trainingen en wedstrijden niet inpast. Dat begrijp ik wel.

Stel, je zou iets op Hudito mogen veranderen/aanpakken: wat zou je dan doen?

Ik zou de vrijblijvendheid wel willen aanpakken hoewel dat wel echt bij Hudito past. Als iets nu minder goed of slecht georganiseerd is wordt de Hudito-vrijblijvendheid vaak als excuus gebruikt.

Het zou minder vanzelfsprekend moeten zijn dat je maar alles uit je handen laat vallen en dat dat weer door anderen opgeruimd moet worden. Een hoop overbodig werk dus.

Voor welke Hudito'er heb je bewondering?

Voor vrijwilligers met hart en ziel die ook de taak afronden en niet alleen beginnen. Sowieso een goede menselijke eigenschap.

Wat is je mooiste herinnering als je aan Hudito denkt?

De periode dat Jelmer nog hockeyde en Ik wekelijks langs de lijn stond.

Beschrijf in één zin waarom Hudito de beste en gezelligste club van Delft en omstreken is:

Ik ken geen enkele andere club in Delft en omstreken. Het feit dat ik er 33 jaar zit wil zeggen dat er iets is dat mij bij de club houdt.